Mechanizm Finansowy Europejskiego Obszaru Gospodarczego (MF EOG) oraz Norweski Mechanizm Finansowy (NMF) są instrumentami finansowymi, które umożliwiają Polsce oraz innym nowym krajom korzystanie z dodatkowych źródeł bezzwrotnej pomocy zagranicznej. Podstawą do wdrażania ww. Mechanizmów są dwie umowy podpisane przez Rząd RP z państwami-darczyńcami, a więc Norwegią, Islandią i Liechtensteinem: Memorandum of Understanding wdrażania Norweskiego Mechanizmu Finansowego oraz Memorandum of Understanding wdrażania Mechanizmu Finansowego Europejskiego Obszaru Gospodarczego.
Środki finansowe w ramach Mechanizmu Finansowego Europejskiego Obszaru Gospodarczego były dostępne na realizację projektów w następujących sześciu obszarach priorytetowych:
* Ochrona środowiska, w tym środowiska ludzkiego, poprzez m.in. redukcję zanieczyszczeń i promowanie odnawialnych źródeł energii,
* Promowanie zrównoważonego rozwoju poprzez lepsze wykorzystanie i zarządzanie zasobami,
* Ochrona kulturowego dziedzictwa europejskiego, w tym transport publiczny i odnowa miast,
* Rozwój zasobów ludzkich poprzez m.in. promowanie wykształcenia i szkoleń, wzmacnianie w samorządzie i jego instytucjach potencjału z zakresu administracji lub służby publicznej, a także wzmacnianie wspierających go procesów demokratycznych,
* Opieka zdrowotna i opieka nad dzieckiem,
* Badania naukowe.
Środki finansowe z Norweskiego Mechanizmu Finansowego mogą wspierać działania podejmowane w ramach wszystkich sześciu priorytetów Mechanizmu Finansowego EOG, oraz na zasadach pierwszeństwa w zakresie następujących dodatkowych czterech obszarów priorytetowych:
* Wdrażanie przepisów z Schengen, wspieranie Narodowych Planów Działania z Schengen, jak również wzmacnianie sądownictwa,
* Ochrona środowiska, ze szczególnym uwzględnieniem wzmocnienia zdolności administracyjnych do wprowadzania w życie odpowiednich przepisów istotnych dla realizacji projektów inwestycyjnych,
* Polityka regionalna i działania transgraniczne,
* Pomoc techniczna przy wdrażaniu acquis communautaire.
